مقایسۀ میزان ترسیب کربن در گونۀ گون پنبه ای (astragalus gossypinus) و علف باغ (dactylis glomerata) در مناطق کوهستانی هزارجریب بهشهر

دی اکسید کربن عمده ترین جزء گازهای گلخانه ای محسوب می شود. به منظور کاهش دی اکسید کربن اتمسفری و ایجاد تعادل در محتوای گازهای گلخانه ای، کربن اتمسفر باید جذب و در فرم های متعدد ترسیب شود . کربن عنصر اصلی گازهای گلخانه ای محسوب می شود که ترسیب آن از طریق فرایند فتوسنتز و زیتودۀ گیاهی، ساده ترین و ارزان ترین راهکار ممکن برای کاهش سطح این گاز اتمسفری است. بنابراین، تحقیق حاضر به مقایسۀ ترسیب کربن در گونۀ بوته ای (astragalus gossypinus f.) و علفی (dactylis glomerata l.) در بخشی از مراتع نیمه خشک سرد وزوار هزارجریب بهشهر در استان مازندران پرداخته است. پس از تعیین منطقۀ معرف در دو سایت قرق و مرتع تحت چرا، از پوشش گیاهی و خاک به روش تصادفی- سیستماتیک نمونه برداری صورت گرفت. به این منظور 2 ترانسکت به طول 100 متر به صورت موازی با فاصلۀ 500 متر در هر سایت مستقر و در امتداد هر ترانسکت، بر اساس الگوی پراکنش گیاهان، 20 پلات 1 متر مربعی به طور تصادفی قرار داده شد. در مجموع 40 پایۀ گیاهی و 80 نمونۀ خاک (در دو عمق 0- 15 و 15- 30 سانتی متر) برداشت شد. نتایج آماری این بررسی نشان داد که بین ترسیب کربن اندام های مختلف گونه های تحت بررسی مرتع قرق با اندام های نظیر آن ها در مرتع تحت چرا تفاوت معنی داری وجود دارد. ضرایب تبدیل وزن زیتوده به کربن آلی اندام های برگ، ساقه و ریشه در منطقۀ قرق شده نسبت به منطقۀ تحت چرا افزایش یافته که این افزایش در گونۀ گون پنبه ای در اندام ریشه با 12/8 درصد و در گونۀ علف باغ در اندام ساقه با 75/3 درصد بیشترین میزان را داشته است. بررسی کربن ذخیره شده در خاک نیز نشان داد که در هر 2 عمق تحت مطالعه، منطقۀ قرق نسبت به منطقۀ تحت چرا، ترسیب کربن بیشتری داشته است. همچنین خاک در مقایسه با بیوماس گیاهی، کربن بیشتری را در خود ذخیره کرده است.